Współczesne zaburzenia i problemy wychowawcze uczniów: dysfunkcje rozwojowe, zachowania agresywne, zaburzenia nastroju, nowe uzależnienia

Marysia przechodzi ostatnio trudny czas w swoim życiu. Od trzech miesięcy nie chodzi do szkoły ze względu na problemy zdrowotne. Dziewczyna czuje się osamotniona i ma problemy ze snem, ponieważ boi się, że nie poradzi sobie z zaległościami w nauce. Mama Marysi zauważyła, że córka coraz bardziej zamyka się w sobie i brakuje jej chęci do działania. Zgłosiła więc córkę na konsultację do psychologa szkolnego, by ten porozmawiał z nią o trudnej dla niej sytuacji.

Ważnym krokiem w pracy z dziećmi i młodzieżą jest znalezienie wspólnego języka, który będzie bazą dla budowania bezpiecznej relacji. Ułatwi to późniejsze postawienie trafnej diagnozy i zastosowanie odpowiedniego odziaływania.

Nauczyciel wychowania fizycznego na lekcji, gdy uczniowie wykonywali ćwiczenia rozciągające, zauważył u Kasi dziwne rany na nadgarstkach. Po zajęciach poprosił dziewczynę o pozostanie na sali gimnastycznej. Chciał dowiedzieć się, dlaczego Kasia się samookalecza oraz zaproponować jej wizytę u szkolnego psychologa. Zawstydzona dziewczyna jednak poczuła się urażona pytaniem nauczyciela i wybiegła z Sali, szlochając.

By móc właściwie pomóc młodym ludziom radzić sobie z trudnymi dla nich emocjami i sytuacjami potrzebne jest empatyczne i indywidualne podejście – uwzględniające ich cechy osobowości i naturalne predyspozycje. Potrzebna jest także znajomość m.in. procedur przeciwdziałania agresji i autoagresji, które wskazują, jak krok po kroku skutecznie otoczyć opieką dzieci i młodzież.