Certyfikowany kurs przygotowujący pedagogów, psychologów szkolnych, nauczycieli i wychowawców do pracy z uczniami doświadczającymi lęków i traumy, opracowany w 3 precyzyjnych krokach dla trafnego rozpoznania problemu i skutecznej interwencji: diagnozuj -> udzielaj pomocy -> działaj profilaktycznie.
Zdrowie psychiczne uczniów jest obecnie poważnie zagrożone, a czynniki wywołujące lęk bądź traumę występują zarówno w szkole, środowisku rodzinnym, jak i otaczającym świecie.
Dzieci doświadczają przemocy, odrzucenia, izolacji, trudności emocjonalnych, mierzą się z dramatycznymi informacjami w mediach o wojnie czy różnego rodzaju kryzysach, a to ma wpływ na ich zachowanie i relacje z otoczeniem.
Nie zawsze sami uczniowie czy ich rodzice pierwsi zgłaszają konieczność uzyskania pomocy. Wówczas to do nauczycieli i szkolnych specjalistów należy właściwe rozpoznanie trudnej psychologicznie sytuacji ucznia i ustalenie odpowiedniej ścieżki pomocy. W tym celu potrzebne są:
Kurs przygotowany z myślą o pedagogach i psychologach szkolnych oraz nauczycielach wychowawcach zawiera sposoby właściwego diagnozowania dzieci doświadczających sytuacji lękowych lub traumatycznych, sprawdzone działania pomocowe w szkole i ścieżki współpracy z gronem pedagogicznym i rodzicami.
Przedstawione zagadnienia omawiane są w oparciu o autentyczne przykłady z praktyki gabinetowej prelegenta oraz ze wskazaniem najczęściej popełnianych błędów i sposobów na ich uniknięcie.
badanych pracowników szkół wskazało wzrost zaburzeń lękowych u dzieci i młodzieży jako rezultat pandemii*
badanych uważa, że doświadczenie czasu pandemii ma silny związek ze wzrostem liczby przypadków depresji*
badanych pracowników szkół uważa, że pandemia bardzo osłabiła kondycję psychiczną dzieci i młodzieży*
o tyle więcej – według badanych pracowników szkoły – jest próśb o pomoc psychologiczną bądź interwencję w porównaniu z okresem przed pandemią a obecnie*
* „Raport dotyczący stanu psychicznego dzieci i młodzieży po dwóch latach pandemii” 2022 – pod redakcją magazynu Małe Charaktery ze wsparciem naukowców z Wydziału Psychologii i Kognitywistki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Przypadek nr 1
Widzisz, że jedna z uczennic doświadcza przemocy w środowisku rodzinnym.
Rozpoznajesz to po specyficznych zachowaniach, widzisz ślady przemocy na ciele, ponadto dziecko ma do Ciebie na tyle zaufania, że przychodzi z tym problemem właśnie do Ciebie. Pokłada w Tobie ogromne nadzieje, że wydobędziesz go z patowej sytuacji.
Musisz wiedzieć, że niepodejmowanie działań ochronnych względem dziecka to również przemoc! A jakie działania trzeba podjąć? To zależy od kilku zmiennych, ale zawsze pochwal ucznia za odwagę, zapewnij, że zrobił dobrze, mówiąc Tobie o traumatycznych doświadczeniach. Uwolnij go od poczucia winy i nie tłumacz rodzica przemocowego. Porozmawiaj z rodzicem nieprzemocowym. O wszystkich krokach informuj ofiarę przemocy domowej i zaopiekuj się jej obawami z tym związanymi.
Przypadek nr 2
Od pewnego czasu obserwujesz u jednego z uczniów zmiany w zachowaniu.
Częste rozdrażnienie, porzucenie dotychczas chętnie podejmowanych aktywności (chodzenie do szkoły, odrabianie prac domowych, zaangażowanie w wolontariat), łamanie norm i zakazów społecznych, eksperymentowanie ze środkami psychoaktywnymi.
Klasyczny „trudny uczeń”. Co się stało z dotychczas prawidłowo funkcjonującym nastolatkiem i co się za tym kryje?
Zachowaj czujność wobec nietypowych dotąd zachowań dziecka i zastanów się nad interpretacją. Kolejne nieodrobione zadanie domowe czy nieobecność, porzucenie ulubionych zainteresowań to nie zawsze wyłącznie „lenistwo” lub „lekceważenie obowiązków”. Brak dbałości o higienę nie zawsze oznacza „niewychowania” czy „niedojrzałości”. Agresja, drażliwość, nieparlamentarne odzywki wobec dorosłych również nie muszą oznaczać wyłącznie „zaburzeń zachowania” lub „niedostosowania społecznego”. Bóle brzucha czy głowy nie muszą być jedynie „wymówką” przed pójściem do szkoły. To wszystko mogą być oznaki przeżywanego przez ucznia kryzysu psychologicznego. Niczego nie bagatelizuj.
Przypadek nr 3
Dostrzegasz ślady po okaleczaniu na przedramionach 12-letniej podopiecznej.
Zastanawiasz się, kiedy przeprowadzić z nią rozmowę, w jaki sposób wesprzeć dziewczynkę, jakie kroki podjąć od razu po zdarzeniu, także względem jej rodziców.
Do głównych form autodestrukcji zaliczamy próby samobójcze oraz samouszkodzenia – takie, których skutek jest natychmiastowy, oraz niewidoczne od razu, z odroczonymi następstwami, jak nadużywanie substancji psychoaktywnych, zaburzenia odżywiania, inne zachowania ryzykowne. Nie ulega wątpliwości, że te z natychmiastowymi konsekwencjami mają często nagły charakter, dlatego nasze przygotowanie na tego typu sytuacje nie zawsze jest wystarczające. Znajomość procedur i ścieżek postępowania da Ci większą pewność, że odpowiednio zareagujesz w razie nieoczekiwanego kryzysu.
Dowiesz się, jak nie przeoczyć żadnego objawu przeżywanych przez ucznia lęków czy traumy, w tym mniej typowych symptomów, dzięki czemu każde dziecko w kryzysie otrzyma odpowiednie wsparcie
Nauczysz się, jak właściwie interpretować różnorodne tzw. trudne zachowania ucznia, co może być pomocne w dotarciu do prawdziwej przyczyny problemu psychologicznego i źródeł przeżyć traumatycznych czy lękowych
Unikniesz najczęstszych pułapek diagnostycznych i błędów wynikających z bagatelizowania czy niewłaściwie dobranych działań pomocowych dzięki licznym case studies przytaczanym przez prelegenta
Dowiesz się, jak zbudować atmosferę więzi i stać się zaufanym dorosłym dla uczniów, by zwiększyć prawdopodobieństwo, że powiedzą Ci o przeżywanych lękach czy doświadczenia traumatycznych
Poznasz odpowiedź na pytanie, jak zyskać zaufanie i akceptację rodziców w zakresie proponowanych ścieżek pomocy zarówno w szkole, jak i placówkach zewnętrznych, dzięki czemu zmotywujesz ich do współpracy i zwiększysz skuteczność udzielanego uczniom wsparcia
Zyskasz wiedzę, jak odpowiednio zatroszczyć się o własne emocje i uczucia związane z wątpliwościami co do reagowania na trudne sytuacje swoich podopiecznych, obawy o ich bezpieczeństwo i zdrowie psychiczne
Jestem psycholożką, absolwentką UAM w Poznaniu. Od ponad 10 lat pracuję z dziećmi, młodzieżą i ich opiekunami.
Doświadczenie zawodowe zdobywałam m.in. w szkołach, przedszkolach, poradniach psychologiczno-pedagogicznych, szpitalu psychiatrycznym, prowadzę także prywatną praktykę.
Piszę do czasopism „Głos Pedagogiczny” i „Wychowanie w Przedszkolu”. Ukończyłam Kurs Podstawowy Terapii Systemowej w Wielkopolskim Towarzystwie Terapii Systemowej w Poznaniu oraz inne liczne szkolenia z zakresu wspierania dziecka i rodziny (m.in. dotyczące problematyki autyzmu, przemocy wobec dziecka, rozwijania kompetencji społeczno-emocjonalnych dzieci, teorii przywiązania).
W swojej pracy opieram się przede wszystkim (choć nie wyłącznie) na podejściu systemowym. Regularnie korzystam z superwizji, z pokorą akceptując fakt, że nie wiem wszystkiego. Aktualnie pracuję w Instytucie Psychoedukacji IPSIS w Swarzędzu. Staram się rozumieć, nie oceniając, nieustannie zdumiona faktem, jak bardzo ciekawa i inspirująca jest moja praca.
Filmy szkoleniowe
Filmy szkoleniowe, w których merytoryczne treści wzbogacają liczne przykłady z praktyki, umożliwiające Ci skuteczne diagnozowanie ucznia przeżywającego kryzys
Metody i techniki pracy
Przegląd i przykłady zastosowań wybranych metod wsparcia i technik pomocowych w pracy z uczniem doświadczającym lęku bądź traumy
Case study
Praca na konkretnych przykładach z praktyki gabinetowej – poznasz użyteczne sposoby pomocy dzieciom w kryzysie oraz sprawdzone działania profilaktyczne
Bezterminowy dostęp 24/7
Nieprzerwany dostęp z każdego miejsca i urządzenia z Internetem, dzięki czemu uczysz się, kiedy i jak chcesz
Certyfikat
Poświadczający udział w kursie
25% zniżki na kolejny kurs
Do wykorzystania przez 365 dni